Socijalno stanovanje, kao javna politika, predstavlja sveobuhvatan skup mjera i aktivnosti jedne države na nacionalnom i lokalnom niovu, kojima se dopriinosi rješavanju stambenog pitanja za onaj dio građana koji nisu stanju da nezavisno, bez pomoći države, po tržišnim uslovima obezbijede adekvatnu stambenu jednicu, kao vid osnovnog stanovanja za sebe i svoju porodicu.

Da bi ova politika dala željene rezultate, potrebno je strateško planiranje i analiziranje svih mjera i aktivnosti koje se preduzimaju i koje će se realizovati u budućem periodu. Regulacija ove oblasti obezbjeđuje se putem zakona, dok se mjere i aktivnosti planiraju strategijama, programima i planovima, na godišnjem ili višegodišnjem periodu.

U Crnoj Gori, politika socijalnog stanovanja regulisana je Zakonom o socijalnom stanovanju (“Sl.list CG”, br 35/13), dok su smjernice ove politike definisane Programom socijalnog stanovanja za period 2017 – 2020, koji je u skladu sa Nacionalnom stambenom strategijom za period 2011-2020. godine.

Kada je lokalni nivo u pitanju, prema Zakonu o socijalnom stanovanju, Glavni grad, Prijestonica i opštine donose lokalne programe socijalnog stanovanja na period od godinu dana, koji moraju biti u skladu sa ciljevima i mjerama socijalne stambene politike na državnom niovu, a njihovu usklađenost kontroliše Vlada. Ovim programima definišu se lica i/ili grupe lica kojima će se rješavati pitanje socijalnog stanovanja, uslovi i kriterijumi po kojima će se vršiti izbor, kao i kriterijumi po kojima će se utvrditi visina zakupnine za korišćenje stambenih objekata.

Nadležnosti Glavnog grada, Prijestonice i opština u oblasti socijalnog stanovanja, a na osnovu Zakona o socijalnom stanovanja i Zakona o lokalnoj samoupravi, su:

• izgradnja i organizacija izgradnje stambenih objekata;
• davanje u zakup stambenih objekata;
• održavanje stambenih objekata za socijalno stanovanje;
• obavljanje i drugih poslova u oblasti socijalnog stanovanja.